24 lutego 203 roku w Wąbrzeźnie odbyła się LII Sesja Rady Miasta. Data jej zwołania nie była przypadkowa – w tym dniu upłynął rok od zbrojnej napaści Rosji na Ukrainę. W ten sposób radni chcieli przypomnieć o tym dramatycznym czasie oraz wyrazić solidarność, wsparcie i otuchę dla Ukraińców walczących na froncie i tych, których wojna zmusiła do opuszczenia swojej ojczyzny.
Te wyjątkowe obrady odbyły się w sali kolumnowej Wąbrzeskiego Domu Kultury, a ich szczególny wymiar zaakcentowany został hejnałem Wąbrzeźna, który na trąbce zagrał Mirosław Lewandowski. W sali wśród gości były ukraińskie kobiety, które dla siebie i swoich dzieci znalazły schronienie w Wąbrzeźnie. To one stały się głównym świadkiem podjęcia stanowiska Rady Miasta w sprawie pomocy obywatelom Ukrainy. Zanim doszło do tego aktu, przewodnicząca Rady, Aleksandra Basikowska udzieliła głosu najpierw burmistrzowi Tomaszowi Zygnarowskiemu, następnie ks. proboszczowi kanonikowi Jackowi Dudzińskiemu i gościniom. Panowie w swoich wystąpieniach podsumowali miniony rok oraz dziękowali mieszkańcom Wąbrzeźna za okazane serce i udzieloną pomoc uchodźcom wojennym.
– Już na początku marca zaczęli przybywać do naszego miasta uciekinierzy wojenni – wspominał ks. Jacek Dudziński. – Przyjechały do nas niemal wyłącznie kobiety z dziećmi w różnym wieku. Najmłodsze miało 4 tygodnie. Większość przeżyła niewyobrażalne dla nas doświadczenia wojenne. Byli nieludzko zmęczeni długotrwałą podróżą, a przede wszystkim napełnieni lekiem przed tym, co ich spotka na obcej ziemi. Nie wiedzieli, gdzie jadą i czy znajdą gdzieś dach nad głową. Los rzucił ich do naszego małego miasteczka. Zarówno dla nas, jak i dla nich ta sytuacja była spotkaniem z nieznanym. Ale wiedzieliśmy, że musimy im pomóc! Pomagali wszyscy – zaznaczył ks. Jacek. – Władze miasta, powiatu, urzędy, instytucje, firmy, zakłady rzemieślnicze, parafie, szkoły, sklepy, apteki i zwykli ludzie! To było jak pospolite ruszenie!
– To był rok wielkiej determinacji, solidarności i wyrażanej chęci wsparcia dla Ukrainy i jej obywateli – mówił burmistrz Tomasz Zygnarowski. – 24 lutego 2022 roku doznaliśmy szoku, ale szybko i mocno stanęliśmy na nogach, i jednym głosem powiedzieliśmy: wspomagamy Ukrainę i będziemy z nią solidarni do końca. System wsparcia dla naszych gości z Ukrainy działał już od pierwszych dni wojny i to w różnych obszarach. Organizowaliśmy noclegi, zbiórki, zajęcia w szkołach i przedszkolu dla dzieci, akcje charytatywne, wysyłaliśmy i zawoziliśmy dary do Ukrainy. Dzisiaj wszyscy liczymy na to, że ta wojna nie będzie miała drugiej rocznicy, że okupant rosyjski zostanie pokonany i że Ukraina odzyska wolność.
– Nie wiedziałam, że ludzie z innego kraju tak bardzo mogą pomagać innym. Dziękuję bardzo za tak wielką pomoc dla nas – mówiła wywołana przez przewodniczącą Rady – Yelyzaveta Yershova, dzisiaj uczennica wąbrzeskiego Liceum Ogólnokształcącego, opowiadając o swoich przeżyciach z dnia wybuchu wojny, a później z ucieczki przed bombami i przed śmiercią. Te wzruszające i zarazem straszne wspomnienia były uzupełnieniem głębokich przesłań o życiu, wojnie i pokoju, które wyraziła mama Yelyzavety – Vira Bahorka. Swoimi traumatycznymi przeżyciami z wojny w Ukrainie podzieliły się również Iryna Tiutiun oraz Svietlana Rochkova. – Przyjechaliśmy do Wąbrzeźna 3 marca – o swoim losie opowiadała pani Svietlana. – Ten rok, to rok niezłomności. Każdy Ukrainiec ma swoją historię tamtego dnia. To, co je wszystkie łączy to fakt, że życie zostało podzielone na przed i po. Nie byliśmy gotowi do wojny. Nie wierzyliśmy, że wybuchnie. Nie da się być na to gotowym… Cena, jaką dzisiaj Ukraina płaci za swoją wolność jest bardzo wysoka – to życie ludzi… Trudno o tym mówić, ale nie można o tym zapomnieć. Zmieniliśmy się na zawsze. Jak wiele Ukraińców, uciekliśmy, by ratować nasze dzieci. To było przerażające i niepokojące, ale na szczęście zostaliśmy tutaj bardzo ciepło przyjęci. My nigdy tego nie zapomnimy. W tych czasach można być wdzięcznym za ludzi, których tutaj spotkaliśmy. Dziękuję za życzliwość i pomoc. Niektórzy zabrali część mojego serca, w którym zostaną do końca życia, jak rodzina. Wojna trwa, nasi ludzie umierają i nikt nie wie, kiedy ta wojna się skończy. Ale wierzę, że zakończy się zwycięstwem Ukrainy i nadejdzie czas, kiedy będziemy oczekiwać Was w Ukrainie – spokojnej i dostatniej, jako naszych najbliższych przyjaciół.
Zakończeniem tych wystąpień było podjęcie stanowiska Rady Miasta w sprawie pomocy obywatelom Ukrainy. Jego treść zebranym odczytał radny Aleksander Czernecki. Zawiera ono m.in. zapewnienie pełnej solidarności z narodem ukraińskim w jego walce o wolność, niepodległość i prawo do swobodnego decydowania o swojej przyszłości oraz podziękowania mieszkańcom Wąbrzeźna, którzy przez ostatni rok zaangażowali się w pomoc wojennym uchodźcom z Ukrainy. Stanowisko zostało przyjęte przez radnych jednogłośnie.
Druga część obrad miała już „roboczy” charakter. Radni przyjęli – również jednogłośnie – uchwały w sprawach: wprowadzenia zmian w budżecie miasta na 2023 rok, ustalenia stawki za 1 km przebiegu pojazdu na cele przewozu dzieci z niepełnosprawnościami, programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania ich bezdomności.
Uchwały podjęte na sesji, projekty uchwał zamieszczane są na platformie Zbiór aktów pod linkiem:
Zbiór aktów: Uchwały-Rady-Miasta-Wąbrzeźno – Baza Aktów Własnych (prawomiejscowe.pl)
Stanowisko Rady Miasta w sprawie pomocy obywatelom Ukrainy
Prezentacja – pomoc obywatelom Ukrainy
Wystąpienie ks. proboszcza kanonika Jacka Dudzińskiego – 24.02.2023 r.
Informacja Burmistrza Wąbrzeźna o pracy w okresie międzysesyjnym
