We wtorek 20 stycznia 1920 roku do Wąbrzeźna wkroczyło wojsko polskie, było to równoznaczne z przejęciem miasta pod suwerenność polską.
Na ten moment polskie wąbrzeskie rodziny czekały 123 lata. Żyjąc z pokolenia na pokolenie w pruskiej niewoli w końcu doczekały się wolności. Radość więc tego dnia była przeogromna. Udekorowano miasto i tłumnie witano wkraczające wojsko polskie, na czele którego stał gen. Pruszyński. Pierwsze powitanie wojsk odbyło się na Dworcu Głównym. Żołnierzy oczekiwały banderia konna wąbrzeskiego „Sokoła” pod dowództwem Zygmunda Gaszyńskiego oraz władze miasta i powiatu. Natomiast oficjalne powitanie odbyło się przy dworcu Kolejki Powiatowej, gdzie chlebem i solą wyzwolicieli w imieniu mieszkańców przyjmowali burmistrz Franciszek Łukiewski i przewodniczący Rady Miejskiej Bernard Grajewski. Uroczystości trwały do późnych godzin i zakończyły się tańcami przy melodiach polskich w Dworze Wąbrzeskim.
Długo trwała walka o odzyskanie wolności i pochłonęła wiele ofiar, w tym również mieszkańców naszego miasta i powiatu. By zachować pamięć o nich, na murze kościoła farnego Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” umieściło tablicę, na której wypisano nazwiska wąbrzeźnian walczących o niepodległą Polskę. Dzisiaj przed nią – jak i w latach poprzednich – władze miasta i powiatu pochyliły głowy i oddały hołd wszystkim walczącym o wolną ojczyznę. W akcie tym towarzyszyły im dzieci z 74. Gromady Zuchowej Młode Wilki.
